تعیین اثر بخشی درمان فراشناختی بر علایم بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی

مقدمه و هدف: هراس اجتماعی نوعی اختلال اضطرابی است که به عنوان ترس شدید و مزمن از موقعیت هایی که باعث تحقیر و خجالت زدگی می شود، توصیف شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله فراشناختی بر علایم هراس اجتماعی در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش کارآزمایی بالینی در سال 1389 انجام شد. از بین بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی مراجعه کننده به کلینیک های روان شناختی شهر شیراز، 19 نفر به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون(10 نفر) و شاهد(9 نفر) تقسیم شدند. پس از اجرای پیش آزمون که با استفاده از پرسشنامه سنجش علایم هراس اجتماعی(spsaq) و مقیاس سنجش علایم ترس از ارزیابی منفیfne)) به عمل آمد، گروه مداخله طی 8 جلسه هفتگی مورد درمان فراشناختی ولز قرار گرفتند، ولی گروه شاهد مداخله ای دریافت نکردند. پس آزمون و پیگیری 3 ماه بعد با همان ابزار انجام گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان فراشناختی در کاهش علایم هراس اجتماعی در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی گروه مداخله تأثیر معنی داری دارد(001/0p≤). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بر ارتقای مهارت های انطباقی کارآمد و انعطاف پذیر از طریق فرآیندهای فراشناختی و تأثیر آن در کاهش علایم هراس اجتماعی در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی تأکید می نماید.